بیماری لوپوس جلدی Can Be Fun For Anyone

بیماری لوپوس جلدی Can Be Fun For Anyone

Blog Article

سندرم سوگرن یکی دیگر از بیماری های خود ایمنی است که معمولا با لوپوس رخ می دهد. علائم اصلی این سندرم: خشکی چشم ها و دهان است.

سیستم عصبی مرکزی: لوپوس گاهی اوقات می تواند بر سیستم عصبی مرکزی یا مغز هم تاثیر بگذارد که علائم آن شامل: سر درد، سر گیجه، افسردگی، حواس پرتی، مشکلات بینایی، حملات ناگهانی، سکته یا تغییر رفتار می باشد.

اگرچه داروها در کنترل لوپوس بسیار مهم هستند، اما کارهای زیادی وجود دارند که برای مدیریت علائم این بیماری می توانید انجام دهید.

آرتروز غیر فرسایش دهنده: این نوع آرتروز باعث نابودی استخوان های اطراف مفاصل نمی شود؛ اما باعث سفتی، التهاب یا نفوذ مولکولی در دو یا بیشتر مفاصل ترجیحی می شود.

تست مکمل سرم، میزان پروتئین هایی را که بدن در هنگام التهاب تولید کرده، اندازه می گیرد.

نور زیاد ماوراء بنفش ناشی از نور خورشید می تواند باعث بروز جوش های قرمز بر روی گونه ها و برآمدگی بینی شود که اغلب با عنوان بثورات پروانه ای شناخته می شود.

علاوه بر این، بعضی از داروهای تیروئید، آنتی بیوتیک ها، ضد قارچ ها و قرص های دهانی کنترل بارداری نیز شرایطی مشابه ایجاد می کنند.

همچنین ممکن است به عنوان درمانی طولانی مدت برای دیگر مشکلاتی نظیر التهاب کلیه یا مشکلات حاد خونی مورد استفاده قرار بگیرد.

محتوای پزشکی و درمانی منتشر شده در مجله زیبا بمان، برگرفته از منابع انگلیسی و فارسی می باشد و صرفا جنبه اطلاع رسانی دارد و جایگزین درمان پزشکی نمی باشد. جهت طی روند درمانی به پزشک مراجعه نمایید.

دلایل زبانه کشیدن این بیماری از فردی به فرد دیگر، متفاوت است که شامل موارد زیر می شوند: قرار گرفتن در معرض نور خورشید

ایجاد برخی تغییرات در سبک زندگی می تواند به بهبود عوارض بیماری لوپوس کمک کند. بیشترین خطر ناشی از این بیماری، بروز بیماری های قلبی عروقی است و به همین دلیل پزشکان توصیه می کنند که یک رژیم غذایی سالم متناسب برای سلامت قلبتان داشته باشید.

علت اصلی ارتباط لوپوس و درد‌های آرتریت آن است که لوپوس باعث التهاب مفاصل می‌شود. در نتیجه این التهاب عامل پارگی تاندون‌ها و دردهای مفصلی خواهد بود.

حتما بخوانید: نوروپاتی الکلی چیست چه علائمی دارد و چگونه درمان میشود؟

این روش موثر است؛ زیرا حتی وقتی که بیماری لوپوس اس ال ای هیچ علامتی در فرد مشاهده نمی شود، باز هم می توان بیماری را تشخیص داد.